مواد تشکیل دهنده ی روغن موتور چیست؟

روغن موتور، به عنوان يكي از فرآورده هاي حاصل از نفت خام، به دليل تاثير مستقيم در كاركرد صحيح موتور، در

صنايع خودرو سازي از اهميت بسيار زيادي برخوردار است.

روغن موتور، محصول عمليات پالايشي پالايشگاههاي توليدكننده روغن است.

روغن موتور از دو جز تشکیل شد ه اند : روغن پایه و ادتیو ( مواد افزودنی‌ ها )

روغن پایه موجب می‌شود که روغن موتور ، روانکاری قسمت ‌های متحرک را انجام دهد و اصطکاک کاهش یابد .

ولی از آنجایی‌‌ که روغن به تنهایی برای حفاظت موتور کافی نمی ‌باشد ، از مواد دیگری به منظور جلوگیری از

خراب شدن روغن پایه تحت شرایط دمایی موتور و هم چنین حفاظت بیشتر موتور استفاده می‌شود که به آن افزودنی می گویند .

انواع مواد افزودنی به روغن موتور:

1. مواد ضد سایش
2. بازدارنده ‌های خوردگی و زنگ‌زدگی
3. آنتی اکسیدان
4. اصلاح‌کننده‌های ویسکوزیته

علت افزودن موارد فوق به روغن موتور :

مواد ضد سایش : یک فیلم روی سطح فلز تشکیل می‌دهند تا از برخورد فلز با فلز جلوگیری نمایند .

بازدارنده ‌های خوردگی و زنگ‌زدگی : موتور را از آب و اسید های تشکیل شده محافظت می ‌نماید .

آنتی اکسیدان ‌ها : از اکسیداسیون روغن و درنهایت تشکیل لجن جلوگیری می‌ نماید .

اصلاح‌کننده‌های ویسکوزیته : به جریان روغن موتور کمک می‌کند .

برای انتخاب یک روغن موتور باید مواردی مانند قیمت را در نظر گرفت. روغن موتور مرغوب گرانروی مناسب و ضریب اصطکاک بسیار پایین را دارا می باشد.

این روغن موتور توانایی روانکاری بخش های مختلف و قطعات متحرک موتور را داراست.

علاوه بر سازگاری با ترکیبات پلیمری باید دارای اثرات بازدارندگی خوبی در مقابل زنگ زدگی ،‌ خوردگی ، ‌اکسیداسیون و سایش را داشته باشد .

روانکاری

بسياري از ما با كلمه روانكاري آشنا هستيم ولي از معني و مفهوم علمي و فني آن آگاه نيستم.

در يك تعريف ساده، روانكاري، روشي است براي جلوگيري از اصطكاك و سايش سطوح متحركي كه روي يكديگر قرار مي گيرند

صطكاك، عبارت از نيرويي است كه در برابر حركت يك سطح بر روي سطحي ديگر ايجاد مقاومت مي كند.

بنابراين اصطكاك وقتي وجود دارد كه سطوح نسبت به يكديگر داراي حركت باشند.؛ مانند گردش يك ميل لنگ در داخل يك ياتاقان ثابت يا غلطيدن ساچمه ها در بدنه ثابت بلبرينگ.

كار اصلي روانكاري، كاهش ميزان اصطكاك بين سطوح متحرك و ثابت است كه توسط روانكارها (انواع روغن، گريس و…) امكان پذير مي شود.

روغن حرارتی چیست؟

فرآیندهای صنعتی همواره با تولید بسیار زیاد گرما عجین شده اند و برای داشتن عملکرد مناسب حتما به سیستم های گرمایش و سرمایش

مختلفی نیاز داریم. آب و بخار آب متداول ترین موادی هستند که در سیستم های انتقال حرارت از آن ها استفاده می شود. با این وجود در

دماهای بالای ۲۰۰ درجه سانتی گراد، آب دیگر نمی تواند خاصیت انتقال حرارتی خوبی داشته باشد و سریعا ظرفیت گرمایی خود را از

دست می دهد. در این حالت باید آب را تحت فشار مورد استفاده قرار داد که مستلزم به کارگیری حجم عظیمی از سیستم ها و تجهیزات

مانیتورینگ به منظور پایش دائم سیستم است. علاوه بر این، آب سبب خوردگی در لوله ها و دیگر قطعات می شود که این خود عیب بزرگی

به شمار می آید. پس نیاز است تا ماده‌ای دیگر به جای آب استفاده شود و یکی از بهترین موادی که می‌توان از آن‌ استفاده کرد، روغن است.

خصوصیات روغن انتقال حرارت

این روغن‌ها برای محدوده دمایی بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ درجه سانتی گراد کاربرد دارند و یکی از مزایای اصلی آن ها عدم نیاز به تحت فشار قرار

دادن روغن تا دمای ۳۵۰ درجه سانتی گراد است.

برخی از مهم ترین ویژگی هایی که می توان برای روغن های حرارتی نام برد، عبارت‌اند از: ویسکوزیته مناسب، پایداری حرارتی بالا، نقطه

اشتعال بالا، خواص انتقال حرارتی خوب و سهولت دفع مواد زائد. این روغن‌ها باید غیر خورنده، غیر سمی و غیر قابل اشتعال باشند. البته

این یک حقیقت غیر قابل انکار است که هیچ یک از روغن های حرارتی نمی‌توانند تمام ویژگی های فوق را در بهترین حالت ممکن داشته باشند.

بنابراین باید بر اساس سیستم مورد نظر خود بهترین روغن حرارتی را انتخاب کنیم. با این وجود برخی از مشخصات هستند که جنبه عمومی

پیدا می کنند و می توان برای انتخاب روغن انتقال حرارت مناسب به آن ها توجه بیشتری کرد. یکی از این مشخصات ویسکوزیته نسبتا پایین

و مناسب روغن خصوصا در دماهای پایین رنج کارکرد روغن است چرا که این ویژگی به طور مستقیم بر روی کمترین دمایی که سیستم

می‌تواند در آن دما شروع به کار کند، تاثیر می گذارد. این مسئله زمانی اهمیت ویژه پیدا می کند که سیستم در محیط باز قرار دارد و هیچ

وسیله گرمایشی کمکی وجود ندارد.